Yeni bir iş nedeniyle istifa etmenin ayrı bir yeri vardır. Genelleştirme yapmasak bile o an için güzel bir mutluluktur aslında…. Anlatılması zordur, bu mutluluğu ancak yaşayan bilir. Ne kadar bilinmezliğe gitmek de olsa, mevcut yerde yaşanılan stresin bitmesidir. Koşullara ve duruma göre değişkenlik gösterse de ağırlıklı olarak kariyer, ücret olmakla birlikte olumsuz çalışma koşulları, haksızlıklar, eve olan uzaklık, yönetici ve çalışma arkadaşlarıyla olan olumsuz ilişkiler de bu ayrılık hazzını katbekat arttırmaktadır. Kişinin sessizce “kıymetimi bilen çıktı”, “siz kıymet bilmeseniz de fark edenler var” demesidir. Yani bir bakıma kişinin özgüven kazanmasına vesile olur. Heyecan katar, dinç tutar. Yeni bir sektör, yeni çalışma arkadaşları, yeni fiziki koşullar, yeni bir kültür, belki de yeni bir şehir, yeni bir müdür, yeni öğrenimler, yeni yan haklar vs. yani YENİ ZENGİNLİK ler. Tabi ki bu süreci yönetmek de ayrı bir sanat. Kişinin bir an önce ayrılmak istemesi, mevcut firmanın ihbar süresi baskısı, yeni firmanın acele etmesi gibi hususlar gerginlik oluştursa da soğukkanlılıkla ve sağduyulu hareket ederek çözüme ulaşılması sağlanmalıdır. Nasıl olsa gidiyorum, ne haliniz varsa görün düşüncesiyle hareket etmek, kapıyı sert vurmamak doğru bir karar olacaktır. Zaten ayrılıyorsun. Maddi veya manevi çalışma süresi boyunca o kadar sabretmişsin, birkaç gün daha sabredebilmeli değil mi? Geçmişle yüzleşmenin ya da tartışma zemini oluşturmanın gereği var mı? Yani ayrılırken bunu konuşmak ne kazandıracak? Dolayısıyla çıkış süresini karşılıklı belirlemek, çıkış nedenini görüşürken uygun bir dil kullanmak profesyonel davranmak en doğrusu olacaktır. Sonuç olarak bu ayrılık mutluluğuna leke bırakmamak, onurlu çıkış yapmak bizlerin elinde…. Haklıyken haksız duruma düşmeyelim.

Deniz ERKAL